احمد دباغ

از یاقوت
احمد دباغ
حافظ و قاری بین‌المللی قرآن
نام تولداحمد
زمینه فعالیتقرآنی
ملیتایرانی
تاریخ تولد۱۳۵۳ ‏(۵۰–۵۱ سال)
محل تولدکاظمین
محل زندگیقم
پیشهمدرس حفظ و قرائت قرآن و قاری بین‌المللی
تحصیلاتحوزوی
تأثیراتحفظ و قرائت قرآن
جوایزنفر اول مسابقات بین‌المللی مکه در سال ۱۳۷۶ و نفر اول مسابقات بین‌المللی تهران در سال‌های ۱۳۷۱ و ۱۳۷۸


احمد دبّاغ (زاده ۱۳۵۳ در کاظمین) حافظ، قاری و داور قرآن روشن‌دل شیعه ساکن قم که در سال ۱۳۶۲ وارد حوزه علمیه قم شد. وی حفظ کل قرآن را در سال ۱۳۶۸ به اتمام رسانید و در مسابقات بین‌المللی قرآن تهران در سال ۱۳۷۱ و ۱۳۷۸ و بین‌المللی مکه ۱۳۷۶ حایز رتبه اول شد.

زندگی‌نامه و فعالیت تخصصی

احمد دباغ فرزند شهید عبد المطلب دباغ در سال ۱۳۵۳ در کاظمین متولد شد. در سال ۱۳۶۰ خانواده‌اش به دلیل اصالت ایرانی و مبارزات پدر و برادرش علیه حزب بعث صدام و دستگیری آن‌ها، به قم آمدند.[۱] در سال ۱۳۶۲، در سن نه‌سالگی، وارد حوزه علمیه قم شد. پس از آن زیر نظر اساتید، شروع به حفظ قرآن کرد و در سال ۱۳۶۸ حافظ کل قرآن کریم شد.[۲] این حافظ و قاری روشن‌دل،[۳] از سال ۱۳۷۸ تا ۱۴۰۳ به تدریس صوت، لحن، حفظ و مفاهیم در درالقرآن امام حسین خواهران در شهر قم مشغول است. همچنین تدریس قرآن در جامعة القرآن قم و برگزاری کلاس‌های حفظ قرآن برای طلاب از دیگر مشغله‌های احمد دباغ است.[۴] وی در سال ۱۳۹۱ به همراه همسر و دو فرزندش در برنامه مناسبتی تلویزیون در ماه مبارک رمضان به نام ماه عسل که پیش از افطار پخش می‌شد، شرکت کرد.[۵]

افتخارات

احمد دباغ، در مسابقات حفظ و قرائت زیادی در سراسر کشور شرکت کرد و حایز رتبه و مقام گردید که برخی از آن‌ها به شرح ذیل است:

  • نفر اول مسابقات کشوری سال ۱۳۷۱؛
  • نفر اول مسابقات کشوری سازمان تبلیغات اسلامی سال ۱۳۷۲؛
  • نفر اول مسابقات کشوری سازمان بهزیستی سال ۱۳۷۳؛
  • نفر اول مسابقات کشوری اداره کل اوقاف و امور خیریه سال ۱۳۷۸؛
  • نفر اول مسابقات کشوری در استان اصفهان سال‌های ۱۳۸۰ و ۱۳۸۱؛
  • نفر دوم مسابقات بین‌المللی تهران سال ۱۳۶۸؛
  • نفر اول مسابقات بین‌المللی تهران سال ۱۳۷۱؛
  • نفر اول مسابقات بین‌المللی مکه مکرمه سال ۱۳۷۶؛
  • نفر اول مسابقات بین‌المللی تهران سال ۱۳۷۸.[۶]

گفتاورد

بشارت: توصیه شما به جوانان چیست؟ توصیه بنده بیشتر به خود خانواده‌هاست. اولاً باید طوری قرآن را به بچّه‌ها بشناسانند که آن‌ها علاقه پیدا کنند و نباید ـ خدایی نکرده قرآن فقط برای مجالس ختم یا به‌طور کلیشه‌ای ابتدای مراسمات رسمی و مذهبی تلاوت شود. بلکه باید همیشگی، مداوم و همه‌گیر باشد؛ زیرا قرآن از همه چیز مهم‌تر است و با درس خواندن و کار و زندگی، هیچ منافاتی ندارد و نکته مهم این است که نباید با زور و دعوا به بچّه‌ها قرآن بیاموزند، همین‌قدر که مأنوس با قرآن شوند حرکتی است به سوی یادگیری و پیشرفت و نباید هدف این باشد که بچّه‌ها حافظ کل شوند. شاید بچّه‌ای دوست داشته باشد، قاری شود. خب باید برای او اساتید و امکانات قرائت را فراهم کرد. مطلب مهم‌تر این‌که باید همیشه مثبت نگاه کرد، چرا که آن کودکی که سورهٔ کوچکی حفظ می‌کند (از لحاظ تعداد آیات) با یک جایزه می‌توان او را به ادامه کار تشویق و ترغیب کرد. حال اگر یک روز اشتباه کرد، نباید با او تندی کرد که از اساس کار رنجیده می‌شود.[۷]


پانویس

  1. «تولد و ورود احمد دباغ به قم». ۸ اردیبهشت ۱۳۹۸. دریافت‌شده در ۳۰ مرداد ۱۴۰۳.
  2. «فعالیت تخصصی و شروع به حفظ قرآن احمد دباغ». ۲۱ فروردین ۱۴۰۱. دریافت‌شده در ۳۰ مرداد ۱۴۰۳.
  3. «تقدیر از حافظ و قاری روشندل در نمایشگاه بین‌المللی قرآن». ۲۶ فروردین ۱۳۹۸. دریافت‌شده در ۳۱ مرداد ۱۴۰۳.
  4. «فعالیت کنونی و تخصصی احمد دباغ». ۶ اسفند ۱۴۰۲. دریافت‌شده در ۳۰ مرداد ۱۴۰۳.
  5. «حضور احمد دباغ در برنامه ماه عسل ماه رمضان ۱۳۹۱». دریافت‌شده در ۳۰ مرداد ۱۴۰۳.
  6. «افتخارات کسب شده توسط احمد دباغ». دریافت‌شده در ۳۰ مرداد ۱۴۰۳.
  7. «مصاحبه نشریه بشارت با آقای احمد دباغ». دریافت‌شده در ۳۰ مرداد ۱۴۰۳.

پیوند به بیرون