محمدرضا کردلو

محمدرضا کردلو

ملیت	ایرانی
تاریخ تولد	۱۳۶۸
محل تولد	تهران
محل زندگی	تهران
پیشه	تهیه‌کننده فعال فرهنگ و هنر فعال رسانه‌ای منتقد سینمایی سردبیر برنامه‌های تلویزیونی روزنامه‌نگار
تحصیلات	کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی
جوایز	دیپلم افتخار بخش نقد درون گفتمانی هفتمین جشنواره مردمی عمار
آثار	مستندهای: «فراموش شده‌ها» «اعتراض خاموش» «دو تا کافی نیست؟»

محمدرضا کردلو (زادهٔ ۱۳۶۸ در تهران)، تهیه‌کننده، منتقد، روزنامه‌نگار، نویسنده و فعال رسانه‌ای اهل ایران است. مستند «فراموش شده‌ها» و «اعتراض خاموش» از آثاری است که او تهیه‌کنندگی آن‌ها را برعهده داشته است. از مهم‌ترین سمت‌های او، دبیری و سردبیری برنامه‌های تلویزیونی و روزنامه‌هایی چون وطن امروز است.

زندگی‌نامه

محمدرضا کردلو، متولد ۱۳۶۸ در تهران و دارای مدرک کارشناسی‌ارشد ادبیات نمایشی است. کردلو منتقد سینما، روزنامه‌نگار و مدیر فرهنگی و رسانه‌ای است. از فعالیت‌های رسانه‌ای محمدرضا کردلو می‌توان به نوشتن نقد سینمایی و رسانه‌ای، یادداشت‌ها و فعالیت‌های دانشجویی اشاره کرد. کردلو از خرداد ۱۳۹۶ عهده‌دار سمت روابط عمومی بنیاد فرهنگی روایت فتح شد و تا ۱۹ شهریور ۱۳۹۷ این سمت را عهده‌دار بود. او همچنین در کلاس‌های آموزشی در حوزه فرهنگ، هنر و رسانه نیز به‌عنوان استاد حضور دارد.

فعالیت‌های حرفه‌ای

محمدرضا کردلو در دوران فعالیت‌های دانشجویی

وی سابقه روزنامه‌نگاری سینمایی و فرهنگی مدیریت فرهنگی و رسانه‌ای سردبیری مطبوعات و برنامه‌های تلویزیونی تدریس دوره‌های روزنامه‌نگاری و نقد فیلم تهیه مستندهای سینمایی و آثار داستانی کوتاه کارشناسی و نظارت کیفی مدیریت تولید در حوزه فیلم و سریال در تلویزیون و شبکه نمایش‌خانگی، عضو شورای فیلم و سریال شبکه سه سیما مدیریت فیلمنامه مرکز فیلم و سریال سازمان هنری رسانه‌ای اوج را در کارنامه کاری خود دارد.

کردلو سمت‌های مختلفی را بر عهده داشته است از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• عضو و مسئول روابط عمومی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل
• دبیر سرویس فرهنگ و هنر روزنامه وطن امروز
• مدیر روابط عمومی بنیاد فرهنگی روایت فتح
• تهیه‌کنندگی مستند «دو تا کافی نیست؟»
• تهیه‌کنندگی مستند «فراموش شده‌ها»
• تهیه‌کنندگی مستند «اعتراض خاموش»
• سردبیری برنامه تلویزیونی «به اضافه مستند»
• سردبیری برنامه تلویزیونی «رادیکال سه»
• عضو هیئت انتخاب در چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌کوتاه تهران

جوایز و افتخارات

مستند «فراموش شده‌ها» که به کارگردانی میکائیل دیانی و تهیه‌کنندگی محمدرضا کردلو ساخته شده بود، توانست در هفتمین دوره جشنواره مردمی عمار، برنده دیپلم افتخار بخش نقد درون گفتمانی شود. این مستند روایتی پیرامون فیش‌های نجومی بود. کتاب از تراکتور تا کاراکتر او در شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت، در بخش بهترین «نقد و بررسی» و «تجزیه و تحلیل»، کاندید دریافت جایزه شد.

گفتاورد

سینمای دفاع‌مقدس عنوانی است که شاید هم‌سن و سال جنگ نباشد اما عنوانی است که حالا روی همه فیلم‌هایی که ناظر به جنگ ساخته شده‌اند، گذاشته شده است. عنوان دفاع مقدسی در دوره‌های مختلف از آغاز جنگ تحمیلی تا امروز به فیلم‌هایی تعلق گرفته است که تلاش ویژه‌ای برای نمایش روحیات، وجوه مختلف جنگ، تأثیر جنگ بر کنش آدم‌ها، مقاومت و رویکردهای انسانی در جنگ صورت داده‌اند. سیر سینمای دفاع‌مقدس نشان می‌دهد این سینما برای بلوغ و رسیدن به نقاط عطف و اوج خود چه مناسباتی با جهان پیرامونی، مخاطبان، جهات فنی و دیگر مولفه‌های سینمایی داشته است.
در آغاز، سینمای جنگ مولفه‌های اکشن و نیز قهرمان‌محوری را که پس از انقلاب پرطرفدار شده بودند، دستمایه نشان دادن و به تصویر کشیدن قهرمانی‌ها و ایثارگری‌های رزمندگان کرده بود. عمده این فیلم‌ها در طول سال‌های جنگ ساخته می‌شد. عقاب‌ها (۱۳۶۲)، پایگاه جهنمی (۱۳۶۳)، گذرگاه (۱۳۶۵) و کانی مانگا (۱۳۶۶) از جمله این فیلم‌ها بودند که اتفاقاً پرمخاطب‌ترین فیلم‌های آن دهه بودند. پرواز از اردوگاه (۱۳۷۲)، رنجر (۱۳۷۸) و بسیاری از فیلم‌هایی که جمشید هاشم‌پور و البته فرامرز قریبیان در آنها ایفای نقش می‌کردند، در دسته این نوع فیلم‌ها جا می‌گیرند.
در فاصله کوتاهی، نگاهی عرفانی نسبت به جنگ نیز توسط برخی فیلمسازان جوان آن سال‌ها شکل گرفت؛ نگاهی که تلاش داشت وجوه بالای معنوی رزمندگان را در قالب سینما به نمایش بگذارد. به نظر می‌رسید در ابتدا، سینما از جهاتی توانمندی نمایش وجوه عرفانی را نداشت، چرا که سینمای بومی در ایران فرمی برای نمایش معنویات خلق نکرده بود به همین جهت عمده آثاری که برای نمایش مسائل عرفانی و معنوی ساخته می‌شدند تصنعی، اغراق‌آمیز و گاه خلاف واقع جلوه می‌کردند. به عنوان مثال یکی از تصاویری که در فیلم‌های سینمایی به نمایش درمی‌آمد و در مقطعی حتی موتیف سینمایی جنگ شده بود، رفتن رزمندگان بر روی مین، برای نمایش گذشتن از خود بود.

پیوند به بیرون

• هیچ‌انقلابی با انقلاب ایران قابل قیاس نیست
• یادداشت‌های محمدرضا کردلو در خبرنامه دانشجویان ایران