حسین هوشیار

محمدحسین هوشیار

زمینه فعالیت	مداحی
ملیت	ایرانی
تاریخ تولد	۱۳۵۳ ‏(۵۰–۵۱ سال)
محل زندگی	تهران
پیشه	معلم
تحصیلات	لیسانس حقوق و فوق لیسانس الهیات

حسین هوشیار (زادهٔ ۱۳۵۳) مشهور به حاج حسین مداح اهل‌بیت (ع) اهل ایران است.

چیزی که مثل نداره

نوحه‌ای از حاج حسین هوشیار

0:00 0:00

وی از مداحانی است که در دهه ۸۰ بسیار پرطرفدار بود. و از دعای ندبه‌هایی که در مهدیه تهران می‌خواند استقبال خیلی خوبی می‌شد. حاج حسین هوشیار سال‌هاست در بیت‌النور محلهٔ نازی‌آباد تهران نوحه می‌خواند. بیت‌النور از مراکز مهم فرهنگی در دهه‌های اخیر بوده است.

حاج حسین متولد ۱۳۵۳ در جنوب تهران است. وی بزرگ شده جوادیه (راه‌آهن) با اصالتی اردبیلی می‌باشد. مدرک تحصیلی هوشیار، لیسانس حقوق و فوق لیسانس الهیات است. او هم‌اکنون معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری منطقه ۲۲ تهران می‌باشد.

هوشیار سال‌ها در کسوت معلمی به عنوان معلم عربی و دینی در دبیرستان‌ها تدریس می‌کرده و تدریس را جزو شیرین‌ترین و ماندگارترین خاطراتش می‌داند و دوست دارد. وی خود را مدیون حاج منصور ارضی، حاج محمد و حاج محسن طاهری و حاج سعید حدادیان می‌داند. وی همچنین آشنایی کاملی با سبک‌های موسیقی دارد.

حاج حسین دربارهٔ تأثیرات حضورش در عرصه مداحی در زندگی شخصی‌اش می‌گوید:

خدای خودم را شکرگزارم که این توفیق را به من دادند و از خداوند مسألت می‌کنم که این امر را از من سلب نکند، مادرم تعریف می‌کند که قبل از به دنیا آمدنم، در حالیکه من را باردار بودند خوابی را می‌بینند در رؤیای صادقه که در صحرایی خشک و بی‌آب و علف قدم برمی‌دارند و با هر قدمی که برمی‌دارند در زیر پایشان جواهراتی را می‌بینند، در خواب به مادرم گفته می‌شود که اینجا کربلاست، وقتی مادرم از خواب بیدار می‌شوند خواب را برای پدر بزرگ مرحومم -زین العابدین هوشیار بیان می‌کنند- تعبیر خواب را همان‌جا به مادرم می‌گویند کسی را که در شکم دارید پسر است و او نوکر امام حسین (ع) می‌شود، با توجه به اینکه در سال ۵۲ سونوگرافی نبوده و جنسیت بچه در شکم مادران قابل تشخیص نبوده و از آن مهم‌تر این‌که مادرم این داستان را در سن ۲۰ سالگی‌ام برایم تعریف کردند و این درحالی بود که من مداح شده بودم. این قضیه در زندگی من مشیت الهی بوده، ما اهل بیت را حقایق هستی می‌دانیم، مهم‌ترین چیزی راکه اهل بیت به من داده‌اند این است که نگاه من را به حقیقت هستی اصلاح کردند و من را با حقیقت اصلی آشنا کردند.

گفتاورد

نحوه ورودتان به عرصه مداحی چگونه بود؟
سابقه آشنایی من با مداحی به نوارهای کاستی برمیگردد که خواهر بزرگترم از خواندن‌های حاج مرتضی طاهری و حاج منصور ارضی بین سالهای ۶۱ تا ۶۳ در خانه گوش می‌کرد و گاهی با ایشان به مسجد جامع بازار تهران می‌رفتم و آنجا از منبر حاج حسین انصاریان و بعد هم از مداحی حاج منصور ارضی استفاده می‌کردیم، آن زمان کودکی هشت ساله بودم ولی اولین تقلید خواندنم را من از توی اون نوار انجام دادم که یادمه خواندن حاج محسن طاهری بود. گوشه دل زمزمهٔ آه شنید ناله ای از دل جانکاه شنید … مرثیه ای در رسای حضرت علی (ع) بود که در راهروی خانه می‌نشستم و می‌خواندم و صدا می‌پیچید. به دلیل شرایطی که در آن دوره و تأثیری که جنگ بر نوحه‌های داشت نوحه‌های حاج صادق آهنگران و غلام کویتی پور خیلی بر من تأثیر گذاشت. «با نوای کاروان» را حفظ بودم درحالیکه نه سال بیشتر نداشتم و در مدرسه تمام نوحه‌های حاج صادق آهنگران را بازخوانی می‌کردم و این رویه تا زمان رحلت امام ادامه پیدا کرد که من خواندن رسمی‌ام را با رحلت امام آغاز کردم و آشنایی بیشتری با اساتیدی همچون حاج منصور ارضی پیدا کردم و در واقع هدایت اصلی خواندن من و سبک من تحت تأثیر حاج منصور بود که با ارتحال امام به اوج خودش رسید، مراسمی هم که در مسجد محل گرفته بودیم، در آن مراسم رسماً برای عموم مردم خواندم. اول دبیرستان بودم، یعنی در سال ۶۸ اولین خواندن رسمی‌ام را در رسای امام عزیزمان در مسجد محله انجام دادم، شعری بود از آقای پوراحمد؛ بعد از ارتحال امام وارد کلاس‌های مداحی حاج سعید حدادیان شدم، آن دوره در منزل حاج محمود ژولیده در میدان فلسطین برگزار می‌شد که به نظر من بی نظیر بود. هم دوره‌ای‌های من آقایان حسن گروسی، ابوالفضل بختیاری و داوود حسن‌پور بودند نسلی بودیم که افتخار این شاگردی را در آن دوره داشتیم دوره ای که تا اواسط سال ۷۲ طول کشید. در سفری که سال ۷۴ به مناطق جنگی دوکوهه داشتم باب آشنایی من با حاج محمد رضا طاهری آغاز شد و تا سال ۷۸ با حاج محمد طاهری بودم به جرات می‌توانم بگویم که دوره اصلی تحول من در خواندن با آشنایی که با حاج محمد رضا طاهری پیدا کردم رخ داد که در هیئت ایشان در نازی‌آباد -هیئت رهروان شهداء- خواندنم و بصورت جدی هم پای ایشان به عنوان شاگرد می‌خواندم، واحدها و شورها را می‌خواندم، البته شورهایی به سبک دهه ۷۰ که دوره خیلی خوبی بود. دو نگاه فلسفی به موضوع عزاداری وجود دارد که آیا در این مجالس می‌خواهید تغذیه شوید یا تخلیه؟ دهه ۷۰ درشورها سوز و حماسه موج می‌زد، الان هم شورهای بسیار زیبایی داریم البته شورها آن زمان ساده‌تر بود. ریتم‌ها و شورهایی که خوانده می‌شد ساده‌تر و حماسی‌تر بود. الان به نظر می‌رسد برخی نوآوری‌ها شورها سوز و حماسه را از مداحی‌ها گرفته و فانتزی به نظر می‌رسند، امروز شورها یک‌بار مصرف شده است و خطر اینجاست که به خاطره تولیدات زیاد و ذائقه مستمع دارد عوض می‌شود یعنی مستمعین سطح توقعشان به سمتی دارد می‌رود که ذائقه مستمع ما مورد تهدید قرار می‌گیرد. به یاد دارم در یکی از دیدارها حضرت آقا صحبتی با این مضمون داشتند که «شما مداحان هستید که ذائقه مستمع را با خواندن شعر قوی، تربیت می‌کنید». مداح محبوبتان کیست؟ همه مداحان نسل من قطعاً پیر و مراد خودشان را کسانی که حماسه سرایی کردند می‌دانند، مداحی که ممزوج از دوران جبهه و شهدا بوده؛ همه ما بدون استثناء حاج منصور ارضی را در این زمینه به عنوان محبوب خودمان می‌دانیم اگر ایشان را مستثنی کنیم کسانی که بیشترین دینم را به اونها دارم حاج محمد رضا طاهری و حاج سعید حدادیان را در جزء مداحان محبوبم می‌دانم.

پیوند به بیرون

• مداحی حاج حسین هوشیار د هیئت رزمندگان اسلام