مسئله اصلی فیلم این است که همه مسائل روز جامعه مانند اسیدپاشی، مسائل سیاسی، بزهکاری، بچه پولدارها و … را می‌خواهد یکجا مطرح کند و به کل مسائل هم نگاه ژورنالیستی و سطحی دارد. درمیشیان مدیوم سینما را با مدیوم مطبوعات اشتباه گرفته و نگاهش به مسائل مانند صفحه حوادث روزنامه است نه نگاه آسیب شناسانه به مسائل. درمیشیان در فیلم فقط به دنبال این است که از سوژه جنجالی‌اش دستمایه ای درست و فضا را ملتهب کرده و مخاطب بیشتری را جذب کند. این فیلمی پرگوست که با فرم این فیلم مستند پر است از تیکه‌های سیاسی، اجتماعی، نصیحت، روشنفکر، میوه فروش و …. که مانع آسیب‌شناسی جدی مسائل می‌شود و تمام حرف‌ها در سطح و شعار باقی می‌ماند. این منتقد و سردبیر سایت سوره سینما تصریح کرد: صرفاً جسارت داشتن پرداختن به یک مسئله در سینما اهمیت ندارد؛ البته اسیدپاشی سال گذشته مسئله مهمی در کشور بود و بدیهی است که یک فیلمساز به سمت این موضوع برود و جز لانتوری تا به حال ۲ فیلم دیگر هم در این زمینه ساخته شده که در صف اکران قرار دارند. اما در حقیقت سوژه فیلم مزیت اصلی نیست، بلکه نحوه پرداختن به سوژه مهم است. در لانتوری اسیدپاشی بهانه شده برای بیان حرفهای سیاسی کارگردان فیلم و قطعاً این کار از کارهای پیش پا افتاده است؛ شاید چند سالی می‌شد که این نوع بیان رو، گل‌درشت و شعاری حرفهای سیاسی که در لانتوری وجود دارد، از بین رفته بود. لانتوری فیلم چند پاره ای، پرگو و در برخی موارد متناقضی است و به همین دلیل حرف‌هایی که گفته می‌شود در ذهن مخاطبان نمی‌ماند. عده‌ای معتقدند فیلم ضدقصاص است ولی من چنین نگاهی ندارم؛ چراکه قصاص در این فیلم مورد نقد قرار نگرفته است؛ در حقیقت در فیلم‌های دیگر ما همیشه از نگاه خانواده قاتل به مسئله نگاه می‌کردیم ولی در لانتوری اینگونه نیست و مخاطب به شخصیت دختر در فیلم حق قصاص را می‌دهد؛ البته با وجود این حسن نیز فیلم اینقدر بد ساخت و دیالوگ‌های شعاری دارد که این مزیت در آن گم شده است. پاشا تنها شخصیت فیلم است که می‌توان عنوان شخصیت را به آن اطلاق کرد؛ البته این شخصیت نیز در ابتدا مانند رابین هود است. او ظاهراً شخصیتی لوتی دارد و اگر هم به کسی چاقو می‌زد به خاطر آن گریه می‌کند و هدف فیلمساز این بود که مخاطب این شخصیت را با وجود خلافکار بودن، دوست داشته باشد که البته به هدفش نمی‌رسد؛ چرا که این کار با مسئله اسیدپاشی در تناقض است و شخصیت پاشا نیز از جایی به بعد توسط مخاطب پس زده می‌شود و جذابیت ابتدایی‌ش از بین می‌رود. وی دربارهٔ برخی شخصیت‌های فیلم مانند باران کوثری خاطر نشان کرد: به یاد ندارم که در فیلمی اینقدر صریح به مسئله باج‌گیری زنان خیابانی با توسل به رابطهٔ نامشروع پرداخته شده باشد؛ ولی این مسئله را نقطه منفی فیلم نمی‌دانم؛ چرا که فیلم نقاط منفی پررنگ تری دارد.[۱]
امیر ابیلی
 | |
| اطلاعات شخصی | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۱۳۶۹ (۳۴–۳۵ سال) |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات | مهندسی متالورژی از دانشگاه علم و صنعت |
| اطلاعات هنری | |
| حوزه فعالیت | سینما • تلویزیون |
| شناخته‌شده برای | فیلمنامه‌نویس روزنامه‌نگاری |
| آثار | فیلم سینمایی آبی روشن سریال نجلا (فصل اول و دوم) |
| اطلاعات ارتباطی | |
| آدرس اینستاگرام | amir.abili |
امیر اَبیلی (متولد ۱۳۶۹) فیلمنامه‌نویس، برنامه‌ساز و روزنامه‌نگار سینمایی است. وی فارغ‌التحصیل رشته مهندسی متالوژی از دانشگاه علم و صنعت ایران است. در سال‌های اخیر ابیلی به‌عنوان نویسنده یا کارگردان در آثار کوتاه و بلند سینمایی مانند فیلم سینمایی آبی روشن، فیلم کوتاه گورکن و فیلم کوتاه مرتد حضور داشته است. او از طراحان هر دو فصل سریال نجلا نیز به شمار می‌آید.
فعالیت حرفهای
ابیلی کارش را به‌عنوان مشاور فیلمنامه و ناظر کیفی سریال‌های تلویزیونی آغاز کرد. او از طراحان هر دو فصل سریال نجلا و مشاور فیلمنامه آن سریال است؛ افزون‌بر این، ناظر و مشاور فیلمنامهٔ سریال‌های «باخانمان» به کارگردانی برزو نیک‌نژاد و «هم‌سایه» بوده است. نام او به‌عنوان مشاور و ناظر پروژه در چند تله‌فیلم از جمله «وانتافه» به کارگردانی حسین امانی و «به قید قرعه» به کارگردانی علی جعفرآبادی نیز به چشم می‌خورد.
ابیلی سابقه سرپرستی نویسندگان سیتکام[یادداشت ۱] «پلاک ۱۳» را در کارنامه خود دارد. «پلاک ۱۳» پس از گذشت بیش از یک دهه از توقف ساخت سریال‌های نود شبی در تلویزیون دوباره آغازگر ساخت سیتکام‌های کمدی بود[یادداشت ۲].
تیم نویسندگان «پلاک ۱۳» به سرپرستی امیر ابیلی، پس از پایان آن، سریال‌چشم‌بندی (فصل اول و دوم) را برای تلویزیون به نگارش درآوردند. ابیلی همچنین سابقه نگارش و کارگردانی دو فیلم کوتاه «گورکن» و «مرتد» را به‌همراه داوود مرادیان در کارنامه دارد.
در کارنامه تلویزیونی ابیلی، جز نگارش و نظارت بر آثار نمایشی، تولید و سردبیری برنامه‌های تلویزیونی نیز به چشم می‌خورد. او سردبیر مسابقه «برنده باش» با اجرای محمدرضا گلزار، و طراح و سردبیر برنامه فرهنگی «کیوسک» با اجرای احسان عبدی‌پور بود؛ همچنین در برنامه‌هایی مانند «هفت»، «اتفاق»، «بازیمون»، «دوباره گوش کن»، «سینما ملت» به عنوان سردبیر، نویسنده و مشاور حضور داشت.
فیلم سینمایی آبی روشن با نویسندگی او و کارگردانی بابک خواجه‌پاشا در جشنواره چهل و دوم فیلم فجر در بخش مسابقه حضور داشت و موفق به نامزدی در ۵ رشته شد. او پیش از این فیلم سینمایی مسیح؛ پسر مریم را با یک سوژه ملتهب به همراه علی جعفرآبادی به نگارش درآورد که پس از سه سال توقیف در سال ۱۴۰۳ موفق به دریافت پروانه نمایش از وزارت ارشاد شد.
روزنامه‌نگاری فرهنگی و نقد فیلم
امیر ابیلی روزنامه‌نگاری فرهنگی و نقد فیلم خود را همزمان با فعالیت‌های سینمایی آغاز کرد. او چند سال دبیر سینمایی سایت رجانیوز بود و همزمان برای بسیاری از نشریات و خبرگزاری‌ها به نگارش نقد و یادداشت می‌پرداخت. او در همین سال‌ها دبیر خبر ماهنامه سینما رسانه، دبیر تحریریه ماهنامه نقد سینما و … نیز بود. او سپس مدتی سردبیر سایت سوره سینما متعلق به حوزه هنری بود و پس از آن ماهنامه فرهنگی «نزدیک» را راه‌اندازی و منتشر کرد.
او از مؤسسان مجمع نویسندگان و منتقدان سینمای انقلاب است که چندین سال به برگزاری نظرسنجی‌های سینمایی و اعلام فیلم‌های برگزیده منتقدان و روزنامه‌نگاران سینمایی می‌پرداخت. این مجمع در سال ۱۳۹۴ پس از پایان جشنواره سی و چهارم فجر مراسمی را در تالار اندیشه حوزه هنری برگزار کرد و از برگزیدگان خود که از رأی‌گیری بیش از ۵۰ منتقد به دست آمده بود، تقدیر کرد. در این مراسم از ابراهیم حاتمی‌کیا و حبیب والی‌نژاد تقدیر ویژه صورت گرفت.[یادداشت ۳]
در سابقه روزنامه‌نگاری و خبرنگاری ابیلی عناوین دیگری نیز به چشم می‌خورد که عبارت است از:
- حضور در برنامه «به اضافه مستند» شبکه مستند به‌عنوان منتقد ثابت
- تأسیس و سردبیری سایت خبری «هفت‌راه»
- دبیری ضمیمه ادب و هنر روزنامه فرهیختگان در سال ۹۲
- دبیری سلسله نشست‌های تحلیلی «نسبت سینمای ایران و منافع ملی» با حضور سینماگران و به میزبانی حوزه هنری
- عضویت در شوراهای مختلف فیلمنامه در تلویزیون و نهادهای سینمایی
- داوری در پنجمین دوره جشنواره فیلم عمار
گفتاورد
یادداشت
- ↑ گونه‌ای از کمدی است که در آن شخصیت‌های فیلم یا سریال در مکان‌های عادی مانند محل کار یا خانه حضور دارند و فعالیت‌های روزانه آن‌ها با حرکات یا دیالوگ‌های طنز انجام می‌شود
- ↑ این سریال با بازخوردهای مختلفی روبه‌رو شد و جنجال‌هایی را هم در رسانه‌ها به دنبال داشت اما توانست در جذب مخاطب موفق عمل کند و از سریال‌های پرمخاطب آن سال‌ها باشد.
- ↑ این مجمع چندین سال نشریه روزانه‌ای با نام «نقد روز» را نیز با سردبیری امیر ابیلی و مدیرمسئولی محسن دریالعل در ایام جشنواره فجر منتشر می‌کرد که بازخوردهای فراوانی را در آن روزها می‌یافت.
- ↑ «سوره سینما». ۱ شهریور ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۲۶ مهر ۱۴۰۳.
