عبدالحمید قدیریان

عبدالحمید قدیریان
ملیت	ایرانی
تاریخ تولد	۱۳۳۹ ‏(۶۴–۶۵ سال)
محل تولد	تهران
تحصیلات	فوق لیسانس رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران; گواهی درجه یک هنری در رشته طراحی صحنه و لباس از وزارت ارشاد اسلامی
جوایز	دریافت نشان ملی «خادم قرآن» از ریاست جمهوری(۱۴۰۲); سیمرغ بلورین بهترین طراحی دکور و لباس برای فیلم «مریم مقدس» (۱۳۷۹)

این نوشتار توسط گروه پژوهشگران یاقوت راستی آزمایی و تایید شده است.

عبدالحمید قدیریان (زادۀ ۱۳۳۹ در تهران) نقاش، طراح صحنه و لباس و عضو پیوسته فرهنگستان هنر ایران است. او ازسوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گواهی درجه یک هنری در رشته طراحی صحنه و لباس دارد.

قدیریان در تبیین مفاهیم قرآنی و فرهنگی در قالب هنر تجسمی نقش‌آفرینی‌های جدی داشته است؛ به‌گونه‌ای که او توانسته است با به نمایش گذاشتن سه مجموعه پژوهشی ـ تبیینی ـ تصویری با عناوین «آسمان حسین (ع)»، «همپای نور» و «نور هدی، نور حسین (ع) است و بس» است گامی مهم و مؤثری در این زمینه بردارد.

قدیریان در عرصه هنرهای تجسمی جوایز مختلفی را کسب کرده است؛ دریافت نشان ملی «خادم قرآن» از ریاست جمهوری در سال ۱۴۰۲، لوح سپاس سالگرد آزادسازی خرمشهر از رئیس سازمان صدا و سیما در سال ۱۴۰۲، سیمرغ بلورین بهترین طراحی دکور و لباس برای فیلم «مریم مقدس» در سال ۱۳۷۹ بخشی از این افتخارات است. او همچنین در سال ۱۴۰۱ به‌عنوان چهره برتر سال هنر انقلاب اسلامی معرفی شد.

رونمایی از اثر عبدالحمید قدیریان

مراسم رونمایی از تابلوی «انصار الله» در تماشاخانه مهر حوزه هنری، آبان ۱۴۰۳

تجلیل از عبدالحمید قدیریان در هشتمین هفته هنر انقلاب اسلامی

تجلیل از عبدالحمید قدیریان به‌عنوان چهره برتر «هنر انقلاب» / فروردین ۱۴۰۱

دریافت جایزه غدیر

تجلیل از عبدالحمید قدیریان در آیین هشتمین جایزه غدیر، سال ١٤٠٢

زندگی و تحصیلات

گفت‌وگو با عبدالحمید قدیریان و توضیح تابلوی انصارالله

عبدالحمید قدیریان در سال ۱۳۳۹ در تهران به دنیا آمد. او در سال ۱۳۵۷ وارد دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران شد و کارشناسی نقاشی خود را اخذ کرد. سپس در سال ۱۳۸۰ مدرک کارشناسی ارشد نقاشی و در سال ۱۳۸۹ گواهی درجه یک هنری (دکتری) در رشته طراحی صحنه و لباس را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرد.^[۱]

آغاز فعالیت‌های حرفه‌ای

قدیریان فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۶۰ در حوزه هنری آغاز کرد و در سال ۱۳۶۵ با فیلم سینمایی «گذرگاه» به کارگردانی شهریار بحرانی به عنوان گریمور وارد سینما شد. از سال ۱۳۶۶ فعالیت در زمینه طراحی صحنه و لباس را با فیلم «هراس» آغاز کرد و آثار متعددی در این زمینه خلق کرد.^[۲]

او با آشنایی با مفاهیم قرآنی در فیلم «مریم مقدس» وارد فضای جدیدی شد و در پی آن تلاش کرد با همکاری در فیلم‌های دینی و قرآنی مانند «ثارالله»، «ملک سلیمان نبی» و «محمد (ص)» مفاهیم معنوی را به صورت بصری تبیین کند.^[۳]

ارائه آموزه‌های دینی در قالب هنرهای تجسمی

قدیریان در زمینه تبیین و ارائه مفاهیم دینی در قالب‌های تجسمی بارها و بارها به فرایند تبدیل مفهوم به فرم پرداخت و سعی کرد این فرایند، هرچه بیشتر، منطبق با توصیفات قرآنی و روایی، جلو برده شود؛ بدین رو بعضی از مفاهیم را حسب میزان فهم معرفتی و فرمی، از وجوه مختلف، تصویر کرد و به تبع برای یک مفهوم، تصاویری متفاوت، ایجاد خلق کرد.^[۴]

قدیریان درباره اهمیت پژوهش در طراحی و نقاشی چنین باور دارد:

نقاشی، توفیقی برای من ایجاد کرد که مجرای بسیار خوبی برای سیر مفاهیم است و نقاش مجبور به زیست در مفهوم است. متاسفانه در تعالیمی که به ما دادند مفاهیم یکسری رنگ‌های بی شکل است اما دارای فرم‌های شیرین هستند. من تلاش کردم از مجرای نقاشی این سیر را بفهمم و ترسیم کنم. البته وقتی متوجه شدم که نقاشی را عموماً یهود در بحث‌های تکنیکی و تاریخ هنر طراحی کرده است، تصمیم گرفتم نقاش نباشم و پژوهش کنم؛ بنابراین برای من مفهوم مهم است و این توقع، مخاطب را کنار می‌زند.^[۵]

در این مسیر آنچه موجب تحولی چشمگیر گردید، آیه ی عظمای اربعین بود که گویی ارتقای چشمگیری در این فرآیند تصویرگری ایجاد کرد؛ سه مجموعه ی پژوهشی_تبیینی_تصویری در قالب سه نمایشگاهِ "آسمان حسین(ع)"،"همپای نور" و "نور ِ هدی، نور ِ حسین(ع) است و بَس"، بخشی قابل عرضه از این مجموعه تلاش‌ها بوده است.^[۶]

او درباره این نمایشگاه‌ها چنین گفته است:

در نمایشگاه‌های «آسمان حسین» و «همپای نور»، سیری از حرکتی که نور و بهره‌گیری از نور را روایت می‌کرد، مطرح کردم که رسماً از نگاه قرآن، جنگ با اسرائیل بود. این نگاه باید فضاسازی فرهنگی شود که همین شناخت نور را رقم بزند. الان در این مسیر، تلاش دارم با این نگاه جلو بروم تا مشخص شود چگونه شبیه به یاران ظهور می‌شویم. نگاه‌مان باید فراتر از نگاه قومی باشد، چراکه ما با فرهنگ یهود در جنگیم. همچنان که ما ضربات بسیاری از مسلمانانی خوردیم که تحت تاثیر فرهنگ یهود بودند. بنابراین باید به فضای گام اول انقلاب برگردیم که حب اهل بیت حاکم بود و همین حب اهل بیت سبب شد سربازان رشادت بیافرینند.^[۷]