محمد حسین مهدویان در گفت و گو با مهدی یزدانی خرم در پاسخ به این سوال که آیا برای ساخت فیلم (سریال زخم کاری) بر اساس اقتباس پیش‌زمینه داشتید یا اینکه فکر کردید این کار را باید به هر صورت انجام بدهید؟ گفت:
- من همیشه به اقتباس فکر می‌کردم. برعکس چیزی که خیلی‌ها به من گفتند؛ اینکه رفتن به سمت اقتباس خطرناک است. نمی‌دانم چرا این حرف را می‌زنند. خودت هم الان به من گفتی «ریسک کردی». درحالی‌که من فکر می‌کنم ساخت فیلم بر اساس اقتباس، برعکس ریسک کار را پایین می‌آورد. به خاطر اینکه شما از میان آثار داستانی متعددی که قبلا در حوزه ادبیات تولیدشده حق انتخاب داری. این آثار سال‌ها پیش عرضه‌شده، مخاطب سنجی شده و تو اطلاعاتی زیادی داری که مثلا این‌ها چند نوبت چاپ‌شده، نشده و یا چه فرایندی را طی کرده است.
- مزیت بعدی این است که شما به‌عنوان مولف یک اثر سینمایی وقتی کاری را می‌خواهی اقتباس کنی، از ابتدا می‌توانی آن را بکوبی و از اول بسازی با این فرق که نقطه شروع شما، نقطه صفر نیست. یعنی داستان مسیری را طی کرده و رسیده به یکجایی و تو حالا از آنجاست که می‌خواهی این مسیر را ادامه دهی. درنتیجه کار خودش بخشی از راه را آمده. یک اثر داستانی شکل‌گرفته و پخته‌شده در ذهن یک آدم دیگری و بعد نوشته‌شده؛ زمانی بر آن گذاشته، کار منتشر و عرضه‌شده، نقد شده و حالا تو می‌خواهی بیایی و این را تبدیلش کنی به یک اثر نمایشی. می‌توانی خیلی چیزها را متناسب با دیدگاه خودت تغییر دهی، اما نقطه شروع تو نقطه صفر نیست و این یک امکان ویژه است.
- آثار نمایشی بسیار پرهزینه‌اند. رفتن به سمت اقتباس، ریسک تولید اثر نمایشی را پایین می‌آورد. اساسا من معتقدم سریال‌ها باید ۹۰ درصدشان اقتباس باشد و واقعیتش هم همین است که در سینمای دنیا و در صنعت سریال‌سازیشان داریم می‌بینیم که آثار مهم اصولا از نول‌ها (داستان بلند)، رمان‌ها و آثار ادبی ساخته می‌شوند. در نتیجه موقعی که با شکل‌گیری شبکه نمایش خانگی در ایران من به سریال‌سازی فکر کردم و به‌خصوص بعد از شیوع کرونا و تعطیلی سینماها، ایده‌ام این بود که حتما اگر بخواهم سریال بسازم، سریال اقتباسی بسازم.[۸]
